کد مطلب:36453 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:588

سرباز برای كه می جنگد؟

برای پروردگار.

بنابراین باید هستی خود را در اختیار پروردگار بگذارد و بی هیچ واهمه ای پیشروی كند. سرباز در قبال تحقق یا عدم تحقق اهداف جنگ مسئولیتی بر عهده ندارد.

اما در گفتار زیر توجه سربازان را به هفت اندرز جلب می كند، كه

[صفحه 93]

گرچه به ظاهر امور جزئی هستند، اما در نیرو رزمی سربازان بسیار موثرند.

امام می فرماید:

نزول الجبال و لا تزل، و عض علی ناجذك، اعر الله جمجمتك، تد فی الارض قدمك، ارم ببصرك اقصی القوم، و عض بصرك، و اعلم ان النصر من عند الله سبحانه.

«1- اگر كوهها نیز پراكنده شوند، تو پابرجا باش. (مهم نیست كه دیگران پایداری كنند یا نه)

2- دندانها را بر هم بفشار (كه روحیه رزمی را دو چندان می كند).

3- كاسه ی سر را به خداوند واگذار (خود را برای ایثار آماده كن).

4- پای بر زمین استوار كن.

5- به آخرین صف دشمن چشم بدوز (تا بتوانی دشمن را تا آخرین نفر نابود كنی).

6- هیبت دشمن را از نظر دور كن.

7- و بدان كه پیروزی از جانب خدای سبحان است.»[1].

صفحه 93.

1. نهج البلاغه، خطبه ی 111.